Przejeżdżając drogą woj. 981 (Grybów – Krynica) przez Kąclową, nie da się nie zwrócić na niego uwagi. Stoi dumnie na wzniesieniu, niby podobny do wszystkich okolicznych świątyń, a jednocześnie niepodobny do niczego. Ani to typowa cerkiew, ani typowy kościół. W tym właśnie tkwi jego wyjątkowość.

W przeciwieństwie do wielu okolicznych cerkwi, obecnie wykorzystywanych przez parafie rzymskokatolickie, ten od początku był budowany jako rzymskokatolicki. Drewniany, inspirowany architekturą łemkowską (wieża o skośnych ścianach, wieńczące dach hełmy baniaste), nie przypomina okolicznych kościołów rzymskokatolickich, zazwyczaj murowanych i projektowanych w stylu barokowym/neogotyckim. Posiada równocześnie wiele cech charakterystycznych wyłącznie dla kanonu rzymskokatolickiego: nawy boczne/podcienie, otwarte prezbiterium (w cerkwiach oddzielone jest ikonostasem), dwa hełmy baniaste (w cerkwiach zazwyczaj trzy), wysokie ściany boczne i dach dwuspadowy (w cerkwiach ściany były zazwyczaj niskie, a dach wielospadowy typu 'namiotowego'), nie jest też, jak cerkwie, orientowany ku Wschodowi. Jest to niezwykły obiekt, posiadający cechy typowe dla kościołów rzymskokatolickich, ale również czerpiący garściami inspirację z lokalnej architektury cerkiewnej. Dzięki temu stanowi znakomity przykład zgodnej współegzystencji i przenikania się dwóch odmiennych kultur – łemkowskiej i polskiej. Wybudowany w latach 1925-26 według projektu Z. Mączeńskiego, początkowo miał być kaplicą kresową parafii grybowskiej, służącą Polakom rozsianym po okolicznych wsiach łemkowskich. Ostatecznie jednak, w 1929 r. erygowano tu odrębną parafię. Wieżę wybudowano z belek po starym moście na rzece Białej, resztę kościoła z drewna darowanego z Lasów Państwowych.

Inspiracje cerkiewne kończą się na wyglądzie zewnętrznym, wewnątrz jednoznacznie przypomina kościół rzymskokatolicki, tyle, że drewniany. Ołtarz główny autorstwa J. Puchały pochodzi z 1960 r., w jego centrum obraz Ukrzyżowania namalowany przez Cz. Preisa, po bokach figury świętych Piotra i Pawła. Chrzcielnica i ambona datowane są na 1933 r., najstarszym elementem kościoła są organy z 1793 r, pochodzące z dawnego kościoła w Ciężkowicach.

XX-wieczny, ubogo wyposażony kościół nie przedstawia wielkiej wartości historycznej, mimo to, jako unikatowy przykład ciekawej inspiracji budownictwem cerkiewnym, jest zdecydowanie wart uwagi.

Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej - opis szlaku, obiekty, charakterystyka cerkwi i kościołów Beskidu Niskiego i Ziemi Gorlickiej.