Do kościoła prowadzą szerokie schody, na placu znajduje się krzyż z koroną cierniową wykutą z żelaza pochodzącego z huty w Kuźnicach (1861 r.) i grota Matki Bożej z Lourdes (1958 r.). Kościół powstał z inicjatywy pierwszego proboszcza Zakopanego, ks. J. Stolarczyka - niewielki kościółek na Pęksowym Brzyzku był zbyt mały jak na potrzeby szybko rozwijającego się Zakopanego. Budowano go w latach 1877-1896 w stylu neoromańskim. Wystrój wnętrza jest połączeniem stylu zakopiańskiego i neobaroku. Ołtarz główny (tryptyk), wykonany w 1903 r, przedstawia w centralnej części rzeźbę Świętej Rodziny, zaś boczne części obrazują Zwiastowanie i Nawiedzenie św. Elżbiety. Na suficie prezbiterium namalowany został fresk przedstawiający adorację. W nawie głównej znajduje się charakterystyczna polichromia J. Kotarbińskiego zawierająca liczne motywy góralskie, przedstawiająca Osiem Błogosławieństw. Jako że w trakcie projektowania kościoła w Zakopanem mieszkali dwaj wybitni artyści i projektanci – St. Witkiewicz i Edgar Kovats (dyrektor Szkoły Przemysłu Drzewnego) - aby żadnego nie urazić, obojgu powierzono zaprojektowanie kaplicy. Witkiewicz zaprojektował kaplicę Matki Boskiej Różańcowej w lewej nawie kościoła. Jego konkurent zaprojektował kaplicę Najświętszego Serca Jezusowego w przeciwległej nawie. Konfliktu to jednak nie załagodziło, a Witkiewicz kaplicę Kovatsa nazwał „samowarem na sześć tysięcy szklanek”. Byłem, przyglądałem się, wciąż nie wiem, skąd to skojarzenie z samowarem.

 Jedynym elementem kościoła zaprojektowanym całkowicie w stylu zakopiańskim przez St. Witkiewicza, jest kaplica Jana Chrzciciela, do której wejście znajduje się przy prezbiterium. W ołtarzu posiada obraz Jana Chrzciciela na tle Czarnego Stawu Gąsienicowego. Jego twarz jest autoportretem Witkiewicza, czym artysta wywołał niemały skandal. W kaplicy mieści się piec kaflowy, rzeźbione ławy, na ścianach znajdują się liczne elementy zdobnicze przedstawiające Tatry. Kaplica utrzymana jest w kolorystyce ciemnozielonej i niebieskiej, światło wpada przez dwa witraże w kolorze butelkowej zieleni, nadając kaplicy niezwykły nastrój. Jest to jeden z najcenniejszych zabytków stylu zakopiańskiego.