Zbliżamy się do końca Krupówek. Po lewej stronie mijamy Willę Poraj – drewniany budynek z 1887 r. o konstrukcji szkieletowej (w przeciwieństwie do konstrukcji z bali charakterystycznych dla góralszczyzny i stylu zakopiańskiego), zaprojektowany w stylu szwajcarskim. Charakterystyczna dla tego stylu jest smukła bryła domu i spora ilość delikatnych, ażurowych zdobień, w przeciwieństwie do nieco zwalistych i przaśnych budynków witkiewiczowskich. Przy omawianiu historii Szkoły Przemysłu Drzewnego opisałem spór jaki toczył się między jej pierwszymi dyrektorami a St. Witkiewiczem. Willa Poraj (zaprojektowana przez jednego z nauczycieli tej szkoły) jest świetnym unaocznieniem stylu, jaki w Zakopanem rozpowszechnić chciało to środowisko. Moda na budynki w stylu szwajcarskim ogarnęła wtedy niemalże całą Europę i gdyby nie zdecydowany sprzeciw St. Witkiewicza, który zaproponował własny styl, czerpiący inspirację z polskiego budownictwa ludowego, dzisiejsze Zakopane zdominowane by było budynkami podobnymi do tego. Osobiście bardzo mi się podobają obydwa style, natomiast cieszę się, że dzięki Witkiewiczowi Zakopane zachowało swój specyficzny koloryt i nie przypomina kopii kurortów Alpejskich. Jeżeli ktoś jednak woli zabudowę szwajcarską, to zapraszam do Krynicy-Zdroju, pięknego kurortu zaprojektowanego wedle zachodniej mody przełomu XIX i XX w. Deptak Krynicki jest niewątpliwie bardziej spójny architektonicznie niż Krupówki, a tamtejsze perły stylu szwajcarskiego wyglądają jak z baśni, ale identycznych kurortów powstały w całej Europie setki, natomiast Zakopane ze swoim ludowym, może nieco przaśnym stylem – jest tylko jedno.