powstało w latach 1913-1920 wg projektu St. Witkiewicza i jest najważniejszym przykładem zastosowania stylu zakopiańskiego w budownictwie murowanym. Znacznie wcześniej - w 1888 r. - powstało Towarzystwo Muzeum Tatrzańskiego, które za cel postawiło sobie gromadzenie i zabezpieczanie cennych eksponatów, z których miało później powstać Muzeum. Początkowo ekspozycję ulokowano w dwóch maleńkich pokojach w domu Jana Krzeptowskiego przy Krupówkach. Uznaje się ją za pierwsze Polskie muzeum regionalne. Z czasem eksponatów zaczęło przybywać i konieczne stało się wybudowanie odrębnego budynku dla potrzeb muzeum. Przygotowywanie ekspozycji w nowym Muzeum ukończono w 1922 r. i wtedy otwarto je dla publiczności.

Po wejściu wita nas usytuowany w holu gipsowy model patrona muzeum, Tytusa Chałubińskiego, wraz z przygrywającym mu obok Janem Krzeptowskim Sabałą. Jest to kopia brązowego pomnika stojącego przy ul. Chałubińskiego. W trzech salach na parterze rozmieszczono: kolekcję fotografii przedstawiających najbardziej zasłużonych dla Zakopanego ludzi, rekonstrukcję wnętrza chaty góralskiej ze wszystkimi sprzętami, oraz kolekcję strojów góralskich, pasów zbójnickich, instrumentów muzycznych, obrazów na szkle i innych przedmiotów rękodzieła góralskiego. Przy schodach na piętro rozmieszczono kolekcję zabytkowych uli, jeden z nich przedstawia św. Ambrożego, patrona pszczelarzy. Na piętrze dominuje ekspozycja przyrodnicza: flora, fauna i zbiory geologiczne. Uwagę przyciąga bardzo starannie wykonana mapa plastyczna (makieta) Tatr i Pienin, mapa geologiczna Karpat oraz dobrze zachowana czaszka niedźwiedzia jaskiniowego. Cenne zbiory znajdują się również w bibliotece i archiwum muzeum, jednak wstęp tam mają tylko badacze. 

Zdecydowanie polecam odwiedziny muzeum! Makieta Tatr jest świetną okazją do zobrazowania sobie przebytych tras w Tatrach lub zaplanowania przyszłych – na takiej trójwymiarowej mapie zdecydowanie łatwiej, niż na mapie papierowej, można ocenić ukształtowanie terenu czy różnice wzniesień na poszczególnych szlakach. Dotyczy to szczególnie dzieci (świetna okazja do zainteresowania ich topografią Tatr) lub początkujących turystów. Atrakcyjna dla dzieci jest również bogata kolekcja „wypchanych” misiów, rysiów i innych futrzaków. Wiem, że nie wszystkim przyjemność sprawia oglądanie wypchanych zwierząt, ale i tak lepiej, że miś został eksponatem muzealnym, aniżeli wykładziną w karczmie.

 >>oficjalna strona muzeum<<