Najstarszy oznakowany szlak Tatr Zachodnich, wytyczył go w 1892 r. M. Karłowicz. Nieco mozolne podejście rekompensują ciekawe widoki na dolinę i Czerwone Wierchy, malownicza hala i najpiękniejsze w Tatrach skupisko szałasów.

Szlak rozpoczyna się naprzeciw Lodowego Źródła. Kamienista droga odchodzi wzdłuż leśnego żlebu, po 15 min. droga przekracza żleb, dalej prowadzi zakosami w górę zbocza. Po kolejnych 15 min. droga gwałtownie zakręca w prawo przy stromym urwisku. Warto podejść bliżej tego urwiska, roztacza się stąd ciekawy widok na Dolinę Kościeliską. 1.5 km, 1 h – polana Niżnie Stoły, stopniowo zarastająca z powodu zaprzestania wypasu. Do 1960 r. stał tu szałas. Po 0,5 km dochodzimy do polany Stoły. Z polany roztacza się ciekawy widok na Giewont i masyw Czerwonych Wierchów. Na wys. 1340 m. znajduje się skupisko trzech szałasów. Niskie zręby zbijane były kołkami, dachy obciążano kamieniami leżącymi na specjalnych ramach zw. wiaternikami z obawy przed halnym, który na wysoko położonych i odsłoniętych polanach potrafi być niezwykle silny. Szlak kończy się na wierzchołku Suchego Wierchu (1428 m.), najwyższym wzniesieniu Stołów. Roztacza się stąd ciekawy widok m.in. na Kominiarski Wierch. Pierwotnie szlak prowadził właśnie na ten szczyt, jednak dalszą część zamknięto z uwagi na ochronę przyrody.

Sama nazwa hali związana jest z górnictwem. W XIX w. działały tu sztolnie (w gwarze góralskiej zwane 'stołami' lub 'sztołami' - stąd nazwa hali - 'Stoły'), z których zwożono rudę żelaza do huty na polanie Stare Kościeliska. Więcej o górnictwie w Tatrach Zachodnich: Wycieczka – hawiarskie roboty.